Monografia "Zarys teorii państwa jako organizacji bezpiecznej ekologicznie w badaniach empirycznych" autorstwa dr inż. Ewy J. Lipińskiej została wydana przez Oficynę Wydawniczą Politechniki Rzeszowskiej.
Monografia daje wgląd w to, co oznacza państwo jako organizacja bezpieczna ekologicznie. Podstawą tego wglądu są stany miast regionalnych z punktu widzenia odpowiedzialności społecznej, inteligentnego i zrównoważonego rozwoju oraz zarządzania środowiskowego. Bezpieczeństwo ekologiczne państwa jest analizowane z uwzględnieniem obecnych aspektów rzeczywistości, w której funkcjonują trzy środowiska: społeczne, gospodarcze i przyrodnicze.
W monografii zwraca się uwagę na niektóre wieloaspektowe tendencje rozwoju państwa w świecie lub Europie. Celem jest odpowiedzieć na główne pytanie: czy dominująca dotychczas analityczna koncepcja państwa była wystarczająca dla zrozumienia charakteru i roli bezpieczeństwa ekologicznego we współczesnej organizacji przestrzennej i czy nie należy tej koncepcji rozszerzyć o koncepcję przedmiotową?
Polemikę rozpoczyna przegląd literatury w kontekście pięciu aksjologii niepewności: dokąd zmierzają miasta, bezpieczeństwa ekologicznego, odpowiedzialności społecznej, zrównoważonego rozwoju i zarządzania środowiskowego. Ów przegląd również obejmował mechanizmy integracji różnych polityk państwa przy tragedii wspólnego pastwiska. Celem tej polemiki było zwrócenie uwagi na nowe lub uzupełnione definicje inteligentnego miasta, zrównoważonego rozwoju, techniki ekologicznej, odpowiedzialnego społecznie i zrównoważonego rozwoju miasta oraz bezpieczeństwa ekologicznego państwa (opracowane przez autorkę monografii). Sens tych pięciu definicji opiera się na międzynarodowej definicji aspektu środowiskowego.
Monografia przytacza dowody braku bezpieczeństwa ekologicznego państwa, w oparciu się na analizie 18 strategii rozwoju miast regionalnych Polski. Dowody te wynikają z 13 katalogów elementów struktury strategii rozwoju miast regionalnych (utworzonych przez autorkę monografii). Subpolityki rozwoju miast regionalnych Polski – według których autorka dokonuje klasyfikacji elementów struktury strategii rozwoju w tych 13 katalogach – ukazują luki w wiedzy na temat aspektów środowiskowych tych miast regionalnych Polski.
Chociaż monografia opiera się na wtórnych źródłach danych, nie ma żadnych przeszkód teoretycznych dla rozszerzenia i zrozumienia koncepcji państwa jako organizacji bezpiecznej ekologicznie w praktyce zarządzania publicznego (zarządzania administracyjnego). Ze względu na tę cechę, a również rzeczywisty historyzm, dialektyczne ujęcie teorii państwa jako organizacji bezpiecznej ekologicznie może stanowić dobre narzędzie wyjaśniania zjawiska rozwoju i wzrostu oraz wprowadzenia standardowej globalnej definicji zarządzania państwem jako organizacją bezpieczną ekologicznie.
W ujęciu realistycznym, w przypadku Polski dyskusja na ten temat ma rację bytu w kontekście metody pomiaru rezultatów środowiskowych po społecznie odpowiedzialnym, inteligentnym i zrównoważonym rozwoju państwa lub ośrodka regionalnego lub miasta.
Monografię kończy kompleksowa definicja bezpieczeństwa ekologicznego państwa.
strona_tytulowa_monografii.pdf (3.33 MB, pdf)
1st.jpg (1.11 MB, jpe)
2st.jpg (1.15 MB, jpe)
3st.jpg (1.09 MB, jpe)
